zondag 20 december 2009

De zijderoute


Net voor de vakantie bezochten 3&4AO de tentoonstelling 'de zijderoute' in het museum voor kunst en geschiedenis...

Tweeduizend jaar geleden waren de continenten Europa en Azië via een netwerk van handelswegen met elkaar verbonden. Het was eigenlijk een globalisering avant la lettre.

En net zoals nu werden door de handelaars niet enkel zijde en luxegoederen verhandeld, maar kwam het dankzij hen en de monniken, missionarissen, ambachtslui en soldaten op de zijderoute tot boeiende uitwisselingen van ideeën, technologieën en religies.

Deze tentoonstelling illustreert het verhaal van deze belangrijke culturele en technologische uitwisselingen in een pre-moderne wereld, en introduceert tegelijkertijd de spectaculaire landschappen en volkeren van noordwestelijk China. De bezoeker maakt tegelijkertijd een historische en geografische reis. Het onstaan van de zijderoute, meer dan tweeduizend jaar geleden en haar hoogdagen worden belicht. Maar er wordt ook kennis gemaakt met de zijderoute vandaag. Het geografische luik laat de bezoeker vanuit Xi’an, de stad die het langst China’s hoofdstad was, westwaarts reizen, langs bergpassen, woestijnen , bergketens en steppen, om te eindigen in Kashgar, aan de westelijke grens van het moderne China.

De meer dan 200 voorwerpen - glas, textiel, keramiek, edelsmeedkunst, terracotta,…- zijn meestalgrafvondsten, die ook tonen hoe de volkeren leefden. Gaande van belangrijke kunstwerken tot alledaagse gebruiksvoorwerpen, werpt deze tentoonstelling zo een blik op het leven en de dood van mensen langs de zijderoute.




Dit is de laatste foto dat ik nog mocht maken want vanaf dan werden we nauw in het oog gehouden:
- verboden foto's te maken
- verboden te leunen steunen hangen
- verboden op de grond te zitten
- verboden te hurken
- verboden te lang te kijken
- verboden te ...

wat het schetsen bemoeilijkte!!

Tijd voor een korte pauze, en dan verder naar het legermuseum,... een aanrader!



1 opmerking:

Beg-Tsé zei

Ja "verboden te ..." zette er wel een beetje een domper op. Gelukkig kunnen de gasten dat goed relativeren en werkten ze eigenlijk intens aan hun opdrachten. wanneer gaan 'tentoonstellingsrunners' eens verstaan dat elke bezoeker een "individu" is en geen kude beest?